Op zondag 13 december, ondanks het miezerige weer zijn Lisa, Sofie en ik vertrokken op onze eerste wandeling samen. Drie verschillende kleurtjes op pad (bijna de K3 van de paarden? Alleen is het een schimmel ipv de blonde (en de zwarte is eigenlijk donkerbruin, details ;) )...
Voordien was ik dus al wel eens een kleine toer gaan doen met Clatrice alleen, maar nu dus een iets verdere wandeling geflankeerd door haar twee vriendjes Buddy en Dora. Dora is ook niet een echte heldin op wandeling en Buddy durft al wel eens stoppen maar met drie lukt het ons vast wel voorbij alle 'gevaarlijke' brievenbussen en vuilbakken te raken.
Nog niet van de oprit en Clatrice wou al voorop lopen, zo dapper als ze is stapte ze goed door. Toch duidelijk niet op haar gemak, veel rondkijken, briesen en plots stoppen als er weer iets speciaals op komst is. Dan is het toch fijn dat Buddy het voortouw neemt en we dus met zen alle er langs kunnen.
![]() |
Budy en Lisa op kop! |
Spijtig genoeg bij ons in de buurt moet je altijd wel langs een drukke weg. Deze keer was dit de Hoogstraat (we waren namelijk op weg naar de put van Hombeek). Klein stukje langs de straat, een strook gras kunnen nemen met een gracht tussen ons en de weg en heelhuids terug op de rustigere padjes richting put. Auto's zouden toch wat trager en verder mogen langs rijden, zeker bij zo'n onervaren paardjes als die van ons. Schrik heeft ze er niet van, maar een sprongetje opzij is snel gedaan...
![]() |
"Mag ik eerst?" |
Zelfde met een bank, haag (en zelfs verkeersdrempel). Dat zal ze toch nog moeten leren kennen als we ooit eventing gaan doen. Toch ging het erg goed en liep ze er telkens langs, elke keer wat minder ongerust.
Een trein die langs rijdt is blijkbaar dan weer niet vreemd (hoe denken die paarden toch?) en dan verder de put rond. Nog paar keer een drafje, zelfs een stukje op kop. Ook Dora nam de leiding, Buddy kon zelfs even niet meer volgen en moest een galopje inzetten. Meer galop hebben we niet gedaan, want alles was enorm nat onderweg. Dat is dus voor een volgende keer, maar ik maak mij geen zorgen dat dat goed gaat gaan.
Ondertussen waren de paardjes al redelijk moe, maar we moesten nog een heel eind terug. Sukkel stapje terug dus... de weg terug duurde volgens mij dubbel zo lang als het heengaan, en dan met die miezer regen toch niet erg aangenaam.
Bijna thuis, maar toch Buddy met zijn achterbenen in een grachtje gesukkeld! Geen erg, Lisa zat er nog op en Buddy vond zelfs nog de tijd om wat gras mee te pikken bij het eruit klimmen. Ook Clatrice keek niet uit en stapte achterwaarts in het grachtje. Niet diep dus gewoon hop weer eruit, volgende keer de achteruitkijkspiegels installeren op onze paarden.
Uiteindelijk allemaal terug aan de stal geraakt, paardjes moe en wij tevreden :) voor herhaling vatbaar!