Laatste crossen van het seizoen gereden. Merendree, Grobbendonk en Vollezele.
Merendree heb ik met Nebu meegedaan aangezien Clatrice nog ziek was. Deze keer wel wat meer geoefend en dat was te merken in de cross! Dressuur en springen konden beter, al waren we wel gewoon rond gereden in het springen. Bij de cross vlot vooruit, sprongen zonder twijfel en sommige met :). Daarnaast slechts 1 weigering. Fijn om zo in één keer ronde te rijden en over de finish te gaan. Erg leuke cross trouwens met galopstukjes, bos, veld, ... spijtig dat Clatrice niet mee was...
Laura deed ook mee met Maestro en heeft daar een mooie 8ste plaats behaald! Maestro is echt gemaakt om te crossen :)
Daarna wat rustiger aan gedaan en mij voorbereid op de start van mijn trainingen met hartslagmeter en trainingssensoren (www.equisen.be). Het werd wel tijd om dit verder uit te testen op Clatrice en gelukkig was ze na een maand stilstaan terug goed gekeurd om te beginnen rijden.
Die maand haar goesting doen op de wei hebben haar misschien goed gedaan, maar mij niet. Haar manieren wat vergeten en vaak erg dwars gedrag. Pubergedrag zeker? Slechts paar keer kunnen springen (wou niet te zwaar maken direct) voor de cross van Grobbendonk waarvan 1 keer echt een ramp... geen ideale voorbereiding dus. Heb toch meegedaan omdat ik nog een paar cross ervaringen wou laten opdoen voor de winter. Was tussendoor regelmatig buiten gaan rijden en trainen in de velden om haar zo hopelijk zo wat dapperder te krijgen.
Bij de LRV aspiranten was het zo geregeld dat ik al om 9u moest starten in de cross, een uur later springen en in de namiddag dressuur. Vroeg opstaan dus, gelukkig was het mooi weer.
Losrijden ging vrij goed, paar stops maar over het algemeen vlot erover. Na de start had ze het onmiddellijk door wat er te wachten stond en ging ze twijfelend over de eerste sprong. Daarna vlotte galop in het bos (het buiten trainen heeft geholpen!) maar op sprong twee weer stop en dwars gedrag. Gelukkig kwam niet veel later de volgende eraan en konden we met voldoende afstand erachter. Nu was ze bijna niet te houden en heb ik erg hard mijn best moeten doen om voldoende afstand te bewaren. De sprongen waren geen probleem. Ogen gericht op het ander paard maar bij een sprong even kijken, inschatten, er gelijk niets over springen en verder. Zo heel de cross perfect kunnen uitrijden en dus een goede ervaring voor haar.
Ze was wel nat in het zweet en erg moe, daarna dan nog springen en dressuur! Springen toch maar een poging gedaan maar bij het losspringen zat het er al tegen, ik moest dan plots veel te vroeg al binnen en ik kreeg ze met geen stokken vooruit. Weigeringen op de eerste sprong en we mochten weer naar huis. Dressuur maar gelaten voor wat het was, zo een zware inspanning en dan paar uur op de trailer staan. Daarna dressuur rijden is enkel risico op blessures en ook daar moesten we nog wat bijschaven sinds haar ziekteverlof.
Deze zondag dan in Vollezele. Nu eerst springen dan gevolgd door cross. Vroeg opgestaan om het parcours te verkennen. Gelukkig was het gestopt met regenen en was het een heel mooie omgeving! Wel erg heuvelachtig, dus het verkennen was al vermoeiend op zich. Daarna is mijn nicht en haar man toegekomen om te supporteren, ik denk dat zij meer stress had dan ik :)
Losspringen ging goed ondanks de kleine piste. Dan jumping waar ik opnieuw problemen had op sprong 1. Derde keer goede keer en ze sprong er tot mijn verbazing toch over. We waren vertrokken, sprong 2, 3 vlot erover. Sprong vier had dan weer plankjes en dat vond ze reden genoeg om te stoppen dus uitgesloten. Nogmaals aangereden en er wel over geraakt dus heb haar dan maar niet verteld dat er eigenlijk nog andere sprongen waren en haar beloond.
Cross ging erg moeizaam. Zonder andere paarden ging ze niet vooruit en wou ze (buiten sprong 1) absoluut niet springen. Achter een ander paard ging ze er dan weer wel over en dat met de vingers in de neus. Kunnen maar niet willen heet dat. Op het einde nog een bocht te snel en te scherp genomen waardoor de grond plots erg dichtbij kwam. Dankzij haar snelle voetjes ons snel terug recht gekregen voor we volledig crashte en toch de laatste sprongen genomen.
Vorig jaar september nog maar de eerste keer op crosstraining met Giel in Ternat waar Clatrice het toen voorbeeldig deed. Op training gaat het nu ook wel steeds beter maar dit wedstrijdseizoen had ik toch graag anders zien verlopen. Maar goed, hopelijk nu even hier door, deze winter puntjes op de i zetten en volgende zomer hopelijk eindelijk vertrokken. Eens ze de click maakt zijn we weg.
Hieronder nog interessant plaatje van het parcours met hartslagmeting. Bij de bergop ging haar hartslag naar bijna max (215 bpm) en bij het lastig doen en stoppen voor de sprongen zakte haar hartslag net, het lijkt dus niet dat ze echt bang had op dat moment... het zou toch fijn zijn om eens 5 minuten met haar te kunnen praten om te weten wat ze eigenlijk denkt...
Klaar voor de winter en de trainingen staan al gepland, even geen cross wedstrijd dus.
 |
| Extra thanks aan mijn super groom Thomas :) |
