Eerste jaar vloog (ze) zo voorbij!

Op 28 mei 2013 is Hasta naar mij gekomen! De eigenaar reed op dat moment met Hasta haar dochter en zij stond daardoor op de wei zich te vervelen. Ondanks haar leeftijd was ze nog erg fit en dat is zonde om verloren te laten gaan want ze werkt toch zo graag! Mijn bedoeling was dus een leuk wandelpaardje te hebben om bij mooi weer een toertje te gaan doen. Toen ze toekwam op de wei heeft ze zichzelf goed zitten showen, hoe oud was ze nu weer ?!

Eerste dagen toch wel vreemd zo op die vreemde plaats en bij die vreemde mensen. Toch was ze altijd erg braaf en liep ze al mooi met mij de weide rond. 

Hieronder dan ook een filmpje van ergens in de eerste maand dat ik ze had (bedankt Tine voor de rij tips ;) ). Ik zie dan ook direct dat we toch al veel geleerd heb sinds dan!

 Al snel werd het duidelijk dat Hasta toch nog wel wat dressuur talent in haar heeft en het duurde niet lang of we werkte aan onze dressuur skills en zoals het de bedoeling was, vaak gaan wandelen! 

Hasta is braaf maar heeft wel een sterk karakter, ze wil altijd de baas zijn en was duidelijk niet onder de indruk van mijn gezag! Het heeft zeker 6 maand geduurd voordat ze eindelijk iets beter begon te luisteren. Zoals ik al zei was ze altijd wel braaf en ook tijdens het rijden, maar als ze geen zin had liep ze mij toch wel gewoon omver. Dit toont maar aan hoelang het duurt voordat je een paard (en het paard jou) echt begint te kennen en te respecteren. Vele uren samen doorbrengen is de boodschap!

Een mooie warme dag is dan ook ideaal voor een goed wasbeurt bij ons thuis op de oprit en in de tuin.

 

Eind zomer 2012 is Hasta beginnen manken, foto’s gaven aan beginnende artrose links voor… Dierenarts prognose was dat kleine wandelingen wel nog moeten kunnen maar dressuur of springen zit er niet meer in. Dat risico heb je natuurlijk altijd met een ouder paard, ookal is ze verder nog topfit. Voor de kenners onderons, hier de röntgenfoto.

 

Na enkele weken rust, in de winter terug  beginnen wandelen. Hasta wordt een echt beertje in de winter! Het wandelen ging goed, soms nog wel wat mank, maar na een tijdje opwarmen ging het altijd beter. Ze leek er toch niet erg veel last van te hebben want was nog steeds de eerste als het kon.

Miraculeus liep ze tegen de lente terug perfect en had ze absoluut geen last meer van haar voet! Op een akker als piste terug dressuur beginnen rijden en dat ging vlot! Op de weide rijden of longeren was wel een uitdaging. Een van de lastigste dingen van Hasta is haar verlatingsangst… Als ze de andere paarden van haar kudde niet ziet kan ze erg heftig reageren (en maar blijven roepen). Dan durft ze al wel eens rechtsomkeer maken in volle galop terug naar de wei of mij verschillende meters mee laten lopen aan de longe (wie longeert wie nu weer?). Door veel te oefenen en alleen te gaan wandelen werd het wel beter, maar dat krijg je er precies nooit niet uit.

In april 2014 besloten om Hasta op een stal te zetten met piste aan zodat we er terug helemaal in kunnen vliegen! Later hierover meer!