Clatricia dressuur update

Gisteren weer een goede les gereden! Ook vandaag door regen en wind terug op Clatricia gekropen en toch was ze weer braaf en liep ze goed. Het is ondertussen een maand en half later dan het vorige filmpje dat ik hier gezet heb en we gaan goed vooruit!

Op een andere winderige dag ongeveer twee weken geleden heeft ze plots besloten het contact met mijn hand te aanvaarden. Af en toe probeert ze zich nog wel te verzetten, maar het is haar duidelijk geworden dat ze minder lastig gevallen wordt met benen en teugels als ze ontspannen aan de teugel loopt. De truk is om direct teugels iets meer mee te geven en zelf meer ontspannen te gaan zitten als ze een paar passen goed lopen. Wel tempo blijven houden en even benen/zweep bijgeven als ze trager gaan, zo leren ze op hun eigen benen lopen en moet je niet continue blijven pushen om vooruit te gaan. Op het einde van de les loopt ze mooi voorwaards-neerwaards als ik meer teugel gaf!

Overgangen gaan telkens beter, halthouden en stilstaan is dan weer wat moeilijker. Maar slangebogen en middenlijnen zijn al makkelijker en loopt ze meer en meer op een rechte lijn. Momenteel zijn we al begonnen met een paar moeilijkere oefeningen zoals wijken voor de kuit en tempowisselingen in draf en galop. Ook dat pikt ze al direct goed op, maar er is nog werk aan. Vooral uitgestrekte draf, dan gaat ze liever in galop. Al had ik vandaag wel een paar goede uitgestrekte draf stukjes.

Nu dat ze soms al hele stukken erg ontspannen loopt is het nodig om terug met meer druk te beginnen rijden zodat ze leert ontspannen lopen maar toch blijven werken en haar voeten goed op te heffen. Zo zal ze een betere conditie krijgen en spieren waar nodig. Vacht heeft ze ondertussen al genoeg, een echt beertje geworden!

 

Ondanks het koudere en regen/winderig weer (en het donker/lange werkdagen) houden we het toch vol om regelmatig te rijden. Heb ik toch wel geluk dat ze zo een brave is en dat we dus ook in het donker/kou/wind en plassen kunnen blijven rijden, bij de meeste paarden zou het niet waar zijn!

Hevige Hasta, midlifecrisis?

Vandaag genoten van het goede weer en nog eens op stap gegaan met Hasta. Dat was ondertussen al weer twee weekends geleden en het was er aan te merken...

Net opgestapt en al ongeduldig staan draaien omdat mijn wandelgenoot nog wat extra tijd nodig had voor we konden vertrekken. Ze doet mij dan een beetje denken aan iemand die al te laat is voor een afspraak en toch nog moet wachten op iemand die niet weet welke schoenen aan te doen. Ook onderweg kan ze al eens zeer vlot beginnen doorstappen, alsof ze geen tijd heeft voor dat geslenter. Waar Hasta zo dringend moet zijn is me nog steeds een raadsel. Paarden op pensioen hebben ook nooit geen tijd zeker :)

Even losgestapt, een licht drafje en dan op één van onze favoriete pistes aangekomen, dat wist Hasta ook en dus vollenbak vertrokken in galop. Normaal gezien dienen teugels en een bit om mee te sturen en het tempo aan te geven, maar eens weg was dit enkel nog goed om misschien een vlieg weg te jagen aangezien er niet al te veel gebeurde als ik ze wou gebruiken. Dan maar van taktiek veranderd... vasthouden en hopen dat ze kijkt waar ze loopt. Nu liep ze niet op kop dus dan is het altijd nog moeilijker om iets te zeggen te krijgen, dus zolang ik achter de andere bleef (die wel zal kunnen stoppen) zal zij dat uiteindelijk ook doen.

Alles lag wel redelijk modderig dus niet ideaal om bochten te snel te nemen. Gelukkig heeft Hasta al jaren ervaring op onze modderige Belgische grond dus ik hoop maar dat (als ze denkt het beter te weten en niet wil luisteren naar haar ruiter) ze toch voorzichtig genoeg blijft en weet wat ze doet.

Na die eerste uitspatting ging het wel wat beter, even wat energie moeten kwijtspelen lijkt mij. Hier en daar nog eens een versnelling te hoog naar mijn goesting, maar zeker als ik voorop reed kreeg ik haar toch terug aan het luisteren. Al bij al een goeie wandeling van 11 km!

Als een paard van 24 zich gedraagt als een puber van 5, is dat dan een midlifecrisis? Zou ze mij willen duidelijk maken dat we meer moeten gaan wandelen? Misschien moet ik haar dan duidelijk maken dat ik elke dag moet gaan werken zodat zij heel de dag in de wei kan staan ;) Dat ze toch weer meer haar goesting doet als er minder met haar gereden wordt is duidelijk, dus duimen voor nog vele mooie (weekend)dagen en wachten tot de zon weer wat langer schijnt!

De afwezigen vandaag hadden ongelijk en ik kijk er naar uit om volgende keer met jullie ook op stap te gaan!

Beginnen met een goede basis dressuur

Toen Clatricia bij mij kwam was ze nog maar net onder het zadel. Een stuk of 15 keer mee gereden. Ondanks dat ze het al redelijk goed doet moet ze nog veel leren! Erg simpele oefeningen als cirkel of gebroken lijn is niet zo vanzelfsprekend. Vooral een rechte lijn naast de hoefslag is voor een jong paard moeilijk, ze zijn namelijk op zoek naar de juiste balans met zo een ruiter op hun rug. Enige manier om dit te verbeteren is veel rijden!

Nuja, veel rijden is ook nog beperkt, meer dan een half uur om de twee dagen moet dat niet zijn. Als je teveel rijdt worden ze moe en verliezen ze het plezier in werken, en omdat ze nog lang moet meegaan moet ze het toch leuk blijven vinden. Na een halfuur merk je ook wel dat ze moe wordt, start-to-ride he, rustig opbouwen dus.

Hieronder een filmpje opgenomen op mijn verjaardag (15 oktober), hier en daar goede stukken maar je ziet dat ze nog moet leren contact van de teugels te aanvaarden. Dit is normaal voor een jong paard en we werken er hard aan! Handen stil houden en voldoende contact, zeker handen niet meegeven als ze haar hoofd in de lucht gooit. Niet altijd simpel als haar hoofd alle kanten op gaat. Daarnaast veel overgangen rijden en daar je tijd voor nemen, juiste hulpen geven verder gewoon stil zitten en meerijden aan een constant tempo. Zeker in het begin had ze nog veel last met een regelmatig tempo te lopen, en af en toe gaat ze graag eens sneller dan dat de ruiter eigenlijk wil ;). En dan proberen de juiste buiging te behouden langs beide kanten, rechterhand is haar minder goede kant.

Hier nog een tof  (maar confronterend, hier zie je al je fouten op) slow motion filmpje.

 

Wekelijks krijgen we een half uurtje les en dan krijg ik over mijn houding ook af en toe nog eens een opmerking (recht zitten, schouders achteruit ;) ). Samen leren dus!

Het braafste paard ter wereld

Vandaag les gereden met Clatricia, in de buitenpiste natuurlijk. Door de sterke wind zou elk normaal jong paard zou als een gek door de piste crossen en alles dat beweegt en lawaai maakt eng vinden, maar niet ons Clatricia!

Clatricia en ik (foto niet van vandaag - vandaag liep ze een stuk beter!)

Gisteren was ze wel nogal afgeleid door de wind en de andere paarden die net buiten in de wei mochten. Dan was ze wel wat gekker dan normaal. Maar toch goed stoom afgelaten de dag voor de les, en dat was de bedoeling.

Even twijfel maar toch laten doorgaan. Goede keuze want ze heeft nog nooit zo goed gelopen! Haar slechte kant ging ook ineens beter dan haar goede kant. Overgangen, cirkel verkleinen/vergroten en zelfs paar pasjes wijken ging super.

Sprongen overal, een ander paard aan de longe en suuuppeer veel wind. Maar dan toch goede les gereden, het wordt altijd beter en beter. Op het eind zelfs er een zweepje moeten bijhalen want ze werd wat moe van dat harde werk.

Daarom heb ik het braafste paardje in de wereld!

Samen erop uit!

Zoals je op de post hieronder kan lezen is het ongeveer een maand geleden dat we (Clatrice en mezelf) voor de eerste keer (aan de hand) naar buiten gingen. Ondertussen nog eens buiten geweest aan de hand. Spijtig genoeg kan dit enkel in het weekend want in het donker is het wat moeilijk met een donkerbruin paard. Misschien staat fluo haar wel, maar dat is dan toch voor later :)

Tijdens het uitstapje aan de hand (twee weken geleden) vond ze alles erg spannend en keek ze veel rond. Op auto's en fietsers reageert ze niet echt dus dat is al geruststellend. Toen we langs de paarden kwamen (die natuurlijk in volle vaart kwamen kijken wie daar passeerde) begon ze wel wat te trippelen. Maar goed, even aan het touw trekken ("Hallo, ik sta hier wel") en ze volgde weer in stap.  Schapen had ze denk ik nog nooit gezien en dat vertrouwde ze niet helemaal. Al bij al viel het goed mee, had voor het buitengaan niet gereden of gelongeerd en ook dat leek geen probleem te zijn.

Vandaag dan de grote dag en er alleen op uit getrokken! Velen zeggen dat het goed is om jonge paarden te laten wennen door met een groep mee te gaan, maar zo leer je ze ook niet alleen op stap te gaan. En Clatrice is al een heel erg brave gebleken en niet erg onder de indruk van alleen ergens te zijn dus met ons twee moet wel lukken denk ik.

Tijdens het rijden (terwijl er iemand anders aan het springen was) was ze ook erg rustig (moe van de les van gisteren waarschijnlijk) dat allemaal samen met mooi weer en net dan geen wandelgenootjes maakte dat ik het wel aandurfde om alleen een blokje rond te gaan doen op haar rug. Ik merk dat we elkaar meer en meer beginnen te vertrouwen (hopelijk niet onterecht) en mocht het mis gaan heb ik altijd mijn veiligheidsriem rond haar nek (heb ik niet al te veel losgelaten buiten - mocht ze schrikken en opzij springen) of stap ik af en gaan we te voet verder.

Ik kan wel zeggen dat het erg goed ging! In het begin op het straat vond ze de bloemen van de buren niet mooi dus ging ze achteruit. Enja, daar kwam al de eerste auto aan (die is braaf blijven staan, bedankt) dus ben dan maar afgestapt en aan de hand het eerste stukje aan de straat verder door gelopen.

Op de voetweg aangekomen, wil er toch wel liever terug op dus we zullen zien of ik kan opstappen. Ja hoor, een beetje links en rechts getrippel maar dan toch blijven staan zodat ik kon opstappen. Verder de voetweg af, in de verte kon ze haar vrienden zien staan en riep ze er naar, zelfs even een paar pasjes draf uitgeprobeerd maar niet gaan lopen, dus heb haar rustig terug in stap kunnen krijgen.

Nu blijkt dat je niet meer rond kan, ze hebben een poortje en een slot erop gezet (was alweer afgestapt om deze open te doen, helaas...) dus terug erop en omdraaien. Dan had ze weer iets gezien waar ze niet langs wou, klein tikje met de teugels (want had natuurlijk geen zweep bij) en ze ging er toch (wantrouwend) langs. Voila, dat is dan direct duidelijk, als ik vraag dat je ergens langs moet moet je er langs!

Verder braaf terug gewandeld, niet helemaal op haar gemak maar toch. Auto gepasseerd, fietsers langs gekomen maar toch zonder accidenten en onoverkomelijke problemen terug geraakt! Zo trots op mijn braaf en dapper paardje!

Dit kleine uitstapje is het begin van vele lange wandelingen lijkt mij!

Eerste stapjes van Clatricia in het onbekende

Op 2 oktober een eerste keer met Clatrice op stap! Weliswaar aan de hand maar toch spannend om te zien hoe ze zou reageren. Is een goede voorbereiding om daarna te gaan wandelen in het zadel. Aan de hand heb je toch meer controle en is goed om vertrouwen te scheppen, zeker als je alleen weg bent, dan kan ze alleen op haar begeleider vertrouwen.

Voor we vertrokken hebben we een twintigtal minuutjes gelongeerd. Is toch wel best om haar (overtollige) energie al wat kwijt te spelen. Ik had niet bepaald zin om achter haar aan te joggen, skien of slepen :)

Als ze ontspannen aan de longe liep zijn we gestopt en heb ik haar longeersingel afgedaan. Haar hoofdstel heb ik aangelaten en een iets langer maar stevig touw eraan gehangen zodat ze wat vrijer kan bewegen en weg springen indien nodig, maar mocht ze gaan lopen toch nog voldoende touw over om haar te stoppen. Loslaten ging ik niet doen! Daarom natuurlijk ook handschoenen aan, mocht ze toch beslissen om liever alleen verder te gaan.

Eerste stukje langs de piste en voorbij de wei waar de andere paarden staan. Dat stukje kent ze al goed en was geen probleem. Toen we verder gingen weg van de andere werd ze toch iets nerveuzer, en ik ook... Ik had bang dat als ze zou schrikken ze op mijn hielen zou springen, ik moest mezelf er dan ook op betrappen dat ik veel te gespannen naast haar liep en dat ze daar dan ook niet rustig van werd. Eerste stukje schrok ze dan ook van alle geritsel en deed al wel eens een sprongetje opzij.

To close...

Even terug naar de basis, touw wat langer (geef de vrijheid aan hen zodat ze het zelf kunnen uitzoeken), schouders laten zakken en ontspannen maar vastberaden verder wandelen. Heb dan ook geprobeerd haar af en toe op een correcte plaats ten opzichte van mij te zetten (hoofd naast mij zodat ik ze in het oog kan houden en liefst toch minstens een halve meter afstand). In het begin liep ze vlak achter mij, en als ze dan schrikken kan het inderdaad zijn dat ze op jou springen.

Vanaf het moment dat ik zelf meer ontspande werd zij ook veel rustiger. Een stukje tussen de bomen, paar keer stoppen en laten rondkijken en ze was terug op haar gemak.

Toen we terug op een open vlakte kwamen moest ze toch nog even briesen en de koeien van ver observeren. Ze liep vanzelf verder door zonder al te veel moeite dus dat ging goed, toch vertrouwde ze de koeien in de verte niet zo want moest toch een paar keer stoppen en omkijken of ze nog daar in de wei stonden.

Ik weet soms niet goed of je ze beter laat kijken of net gewoon laten doorlopen. Hangt van paard tot paard en van situatie tot situatie af zeker? Ik merk dat als een paard twijfelt of ze wel ergens door gaan lopen dat je best zo snel mogelijk leiding neemt en ze er langs laat lopen. Maar in de situatie zoals hier werd ze toch rustiger door even stil te staan en rond te kijken.

Laatste stukje van de wandeling ging langs de straat, daar was ze toch net iets minder op haar gemak. Felle huizen, witte hekjes, voetballende kinderen, ... Er zijn twee auto's gepasseerd zonder probleem. Was wel blij dat ik wat plaats had voor mocht ze toch opzij willen springen.

Terug aan de stal toegekomen, haar vriendjes zien en ze was weer op haar gemak. Ze weet duidelijk de weg nog niet, ze was er zo voorbij gelopen (hoe lang gaat dat nog duren? ;) ). Hoofdstel uit, even in de stal en dan terug op de wei. Het was spannend genoeg geweest voor haar!

Eerste (kort) avontuur zit erop, erg blij met hoe ze zich gedragen heeft! Geeft vertrouwen voor de toekomst!

Prachtig dagje op de heide!

Vandaag met Hasta gaan wandelen op de Kalmthoudse heide (Berendrecht). Nu met dit herfstweer is het daar echt prachtig in het bos.

Samen met Hasta haar vorige eigenaar en haar dochter een goede 25 km gedaan (3u). 

Hasta was onvermoeibaar en ging heel de wandeling goed vooruit, lange draf en galop stukjes zonder probleem :)

Prachtige dag met Hasta! Hopelijk komen er nog zo meer van.