Zoals je op de post hieronder kan lezen is het ongeveer een maand geleden dat we (Clatrice en mezelf) voor de eerste keer (aan de hand) naar buiten gingen. Ondertussen nog eens buiten geweest aan de hand. Spijtig genoeg kan dit enkel in het weekend want in het donker is het wat moeilijk met een donkerbruin paard. Misschien staat fluo haar wel, maar dat is dan toch voor later :)
Tijdens het uitstapje aan de hand (twee weken geleden) vond ze alles erg spannend en keek ze veel rond. Op auto's en fietsers reageert ze niet echt dus dat is al geruststellend. Toen we langs de paarden kwamen (die natuurlijk in volle vaart kwamen kijken wie daar passeerde) begon ze wel wat te trippelen. Maar goed, even aan het touw trekken ("Hallo, ik sta hier wel") en ze volgde weer in stap. Schapen had ze denk ik nog nooit gezien en dat vertrouwde ze niet helemaal. Al bij al viel het goed mee, had voor het buitengaan niet gereden of gelongeerd en ook dat leek geen probleem te zijn.
Vandaag dan de grote dag en er alleen op uit getrokken! Velen zeggen dat het goed is om jonge paarden te laten wennen door met een groep mee te gaan, maar zo leer je ze ook niet alleen op stap te gaan. En Clatrice is al een heel erg brave gebleken en niet erg onder de indruk van alleen ergens te zijn dus met ons twee moet wel lukken denk ik.
Tijdens het rijden (terwijl er iemand anders aan het springen was) was ze ook erg rustig (moe van de les van gisteren waarschijnlijk) dat allemaal samen met mooi weer en net dan geen wandelgenootjes maakte dat ik het wel aandurfde om alleen een blokje rond te gaan doen op haar rug. Ik merk dat we elkaar meer en meer beginnen te vertrouwen (hopelijk niet onterecht) en mocht het mis gaan heb ik altijd mijn veiligheidsriem rond haar nek (heb ik niet al te veel losgelaten buiten - mocht ze schrikken en opzij springen) of stap ik af en gaan we te voet verder.
Ik kan wel zeggen dat het erg goed ging! In het begin op het straat vond ze de bloemen van de buren niet mooi dus ging ze achteruit. Enja, daar kwam al de eerste auto aan (die is braaf blijven staan, bedankt) dus ben dan maar afgestapt en aan de hand het eerste stukje aan de straat verder door gelopen.
Op de voetweg aangekomen, wil er toch wel liever terug op dus we zullen zien of ik kan opstappen. Ja hoor, een beetje links en rechts getrippel maar dan toch blijven staan zodat ik kon opstappen. Verder de voetweg af, in de verte kon ze haar vrienden zien staan en riep ze er naar, zelfs even een paar pasjes draf uitgeprobeerd maar niet gaan lopen, dus heb haar rustig terug in stap kunnen krijgen.
Nu blijkt dat je niet meer rond kan, ze hebben een poortje en een slot erop gezet (was alweer afgestapt om deze open te doen, helaas...) dus terug erop en omdraaien. Dan had ze weer iets gezien waar ze niet langs wou, klein tikje met de teugels (want had natuurlijk geen zweep bij) en ze ging er toch (wantrouwend) langs. Voila, dat is dan direct duidelijk, als ik vraag dat je ergens langs moet moet je er langs!
Verder braaf terug gewandeld, niet helemaal op haar gemak maar toch. Auto gepasseerd, fietsers langs gekomen maar toch zonder accidenten en onoverkomelijke problemen terug geraakt! Zo trots op mijn braaf en dapper paardje!
Dit kleine uitstapje is het begin van vele lange wandelingen lijkt mij!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten