Eerste stapjes van Clatricia in het onbekende

Op 2 oktober een eerste keer met Clatrice op stap! Weliswaar aan de hand maar toch spannend om te zien hoe ze zou reageren. Is een goede voorbereiding om daarna te gaan wandelen in het zadel. Aan de hand heb je toch meer controle en is goed om vertrouwen te scheppen, zeker als je alleen weg bent, dan kan ze alleen op haar begeleider vertrouwen.

Voor we vertrokken hebben we een twintigtal minuutjes gelongeerd. Is toch wel best om haar (overtollige) energie al wat kwijt te spelen. Ik had niet bepaald zin om achter haar aan te joggen, skien of slepen :)

Als ze ontspannen aan de longe liep zijn we gestopt en heb ik haar longeersingel afgedaan. Haar hoofdstel heb ik aangelaten en een iets langer maar stevig touw eraan gehangen zodat ze wat vrijer kan bewegen en weg springen indien nodig, maar mocht ze gaan lopen toch nog voldoende touw over om haar te stoppen. Loslaten ging ik niet doen! Daarom natuurlijk ook handschoenen aan, mocht ze toch beslissen om liever alleen verder te gaan.

Eerste stukje langs de piste en voorbij de wei waar de andere paarden staan. Dat stukje kent ze al goed en was geen probleem. Toen we verder gingen weg van de andere werd ze toch iets nerveuzer, en ik ook... Ik had bang dat als ze zou schrikken ze op mijn hielen zou springen, ik moest mezelf er dan ook op betrappen dat ik veel te gespannen naast haar liep en dat ze daar dan ook niet rustig van werd. Eerste stukje schrok ze dan ook van alle geritsel en deed al wel eens een sprongetje opzij.

To close...

Even terug naar de basis, touw wat langer (geef de vrijheid aan hen zodat ze het zelf kunnen uitzoeken), schouders laten zakken en ontspannen maar vastberaden verder wandelen. Heb dan ook geprobeerd haar af en toe op een correcte plaats ten opzichte van mij te zetten (hoofd naast mij zodat ik ze in het oog kan houden en liefst toch minstens een halve meter afstand). In het begin liep ze vlak achter mij, en als ze dan schrikken kan het inderdaad zijn dat ze op jou springen.

Vanaf het moment dat ik zelf meer ontspande werd zij ook veel rustiger. Een stukje tussen de bomen, paar keer stoppen en laten rondkijken en ze was terug op haar gemak.

Toen we terug op een open vlakte kwamen moest ze toch nog even briesen en de koeien van ver observeren. Ze liep vanzelf verder door zonder al te veel moeite dus dat ging goed, toch vertrouwde ze de koeien in de verte niet zo want moest toch een paar keer stoppen en omkijken of ze nog daar in de wei stonden.

Ik weet soms niet goed of je ze beter laat kijken of net gewoon laten doorlopen. Hangt van paard tot paard en van situatie tot situatie af zeker? Ik merk dat als een paard twijfelt of ze wel ergens door gaan lopen dat je best zo snel mogelijk leiding neemt en ze er langs laat lopen. Maar in de situatie zoals hier werd ze toch rustiger door even stil te staan en rond te kijken.

Laatste stukje van de wandeling ging langs de straat, daar was ze toch net iets minder op haar gemak. Felle huizen, witte hekjes, voetballende kinderen, ... Er zijn twee auto's gepasseerd zonder probleem. Was wel blij dat ik wat plaats had voor mocht ze toch opzij willen springen.

Terug aan de stal toegekomen, haar vriendjes zien en ze was weer op haar gemak. Ze weet duidelijk de weg nog niet, ze was er zo voorbij gelopen (hoe lang gaat dat nog duren? ;) ). Hoofdstel uit, even in de stal en dan terug op de wei. Het was spannend genoeg geweest voor haar!

Eerste (kort) avontuur zit erop, erg blij met hoe ze zich gedragen heeft! Geeft vertrouwen voor de toekomst!