Even wat rustiger aan en wat paarden denken

 

 

Clatrice bleef nog even lastig doen en vooral bij aanrakingen kon ze erg lastig  reageren. De eigenares van de stal dacht dat ze misschien ziek was, ondanks dat ze goed eet, alert is en verder precies in orde. Misschien last van haar spieren? Nuja, beter een keertje laten nakijken.

Donderdag dierenarts geweest en ook volgens hem is ze ziek. Kan natuurlijk wel verklaren waarom ze zo extreem lastig deed en de laatste tijd in het rijden ook niet goed vooruit ging.

De buitenpiste is steen bevroren om 9u30 's morgens

Ook Thomas was mee!

Even rust en wat poedertjes en ze zou moeten genezen. Niet veel aan te doen blijkbaar, ze moet zelf haar weerstand terug opbouwen. Dan is in het zweet rijden een no-go. Volgende week ben ik een paar dagen weg, tot wanneer ik terug ben krijgt ze rust. Spijtig genoeg dus mijn dressuur en langverwachte zitles moeten afzeggen... nu mag het soms wel eens rustiger aan ook hé.

Tijd dus voor opnieuw wat grondwerk en twee dagen op rij gaan genieten van het mooie winterweer aan de hand op stap. 

Iedereen heeft het druk en dan vergeten we soms gewoon rustig wat tijd met ons paard door te brengen... al is dit volgens mij toch ook erg belangrijk om een goede band op te bouwen. Ik kan mij voorstellen dat ze mij niet altijd graag ziet komen elke dag. Ik denk dat het ongeveer zo gaat...

Drafje?

Clatrice aan het woord

Sta ik hier rustig in de stal op wat stro te kauwen en dan komt daar plots mijn baasje aan. Hup halster aan en ik wordt naar de poetsplaats gesleurd. Wat is het hier druk! Muziek, de smid die bezig is en al die andere paarden die ik amper ken! Sta ik daar dus lekker warm onder een deken en hup ook dat moet eraf, koud! Dan wil mijn baasje al die modder en stof nog van mij borstelen, kan dat niet wat zachter? En toch niet met die borstel op mijn hoofd, dat kriebelt! Volgend moment moet ik weer op drie benen balanceren om mijn hoeven uit te krabben. Verder moet ik dan nog eens liefst zo stil mogelijk blijven staan... Heeft ze mijn hoef wel goed vast? Misschien kan ik ze even aan de kant duwen met mijn achterbeen? Ok, klaar, en ze gaat weg, oef!

Oh nee, daar is ze  weer met mijn zadel in de hand! Hup op mijn rug en dan die riem weer goed aanspannen. Even adem inhouden en misschien als ik boos kijk trekt ze niet zo hard aan? Dat ijzeren ding in mijn mond en via een trapje (vooral geen moeite doen hoor) op mijn rug. Ik zal maar blijven staan tot dat ze goed zit of ze stapt opnieuw op en af, op en af, op en af, tot ik dan toch blijf stilstaan, ze heeft wel doorzettingsvermogen! Maar ik kan ook heel koppig zijn hoor.
 
 Richting de piste en als ik niet luister zweep erop en dan maar gekke kunstjes doen zoals "scheef lopen" en dan weer stap-draf-stap-draf-stap-draf-stap (mens kies toch eens wat je wil...). 

"Scheef lopen" - baasje noemt dit wijken?

Nog wat rond galopperen en als ik niet hard genoeg ga benen in mijn zij. Na zo een hele tijd rondjes draaien hebben we eindelijk gedaan, even uitblazen en nog wat rond stappen. Brr, ik krijg weer koud, zo hard gewerkt! Ik zweet helemaal! Eindelijk terug naar de poetsplaats en als ik braaf ben geweest mag ik misschien onder de zonnebank. Anders even zweet deken erop en dan weer (nog niet 100% droog, want mijn baasje moet alweer snel door) winterdeken weer aan en terug in de stal. 

Bad hair day...

Oef, ze is weer weg... en dit was dan nog een goede dag! Ander dagen moet ik plots in een rijdende metalen doos en dan op vreemde plaatsen kunstjes doen zoals over balken springen of in grote open ruimtes en bossen vol enge dingen rond lopen waar ik niets of niemand ken. Het leven van een paard is zwaar hoor!

Hoefjes,   

        Clatricia 

Kijk een monster! Moet ik DAAR heen?!