Stijlrijden

Laatste blog over springen was van de jumping in november. Omdat het toen zo goed ging een beetje later opnieuw op jumping gegaan. Deze keer indoor in Ternat (www.winterjumping.be). Daar gestart met parcour 70cm. Deze jumping was spijtig genoeg helemaal geen succes. Het losspringen ging goed, maar eens in de piste onder de indruk van alles rondom en twee keer weigering! Daarna ook 80 geprobeerd, maar dit ging eveneens niet (was wel te verwachten na ons optreden bij de 70).

 

Winterjumping Ternat

Sindsdien vooral veel thuis geoefend en een paar keer in de Verbrande Brug. Altijd leuk om daar te springen maar dat bleek na een paar lessen toch nog te moeilijk voor haar, zeker omdat haar onoverwinnelijk vertrouwen die ze had in september (ao tijdens de cross training) soms meer wankelde. De eerste les kan je hieronder zien en buiten dat ze soms te hoog sprong ging dat wel best goed.

Laatste keer dat Lisa foto's is komen nemen wel zelfs een sprong van 1 m overwonnen! Maar een andere keer kan ze stoppen op een sprong van 60 cm omdat de passen niet uit komen. Op deze erg koude dag toch een aantal leuke spring foto's gekregen als bewijsmateriaal op mijn blog.

 

Met het training was ik soms toch geneigd om direct te veel te willen. Een leuke dubbelsprong ging wel ok, dus dan maar wat hoger gezet. Nuja, na twee keer aanrijden is ze toch over de eerste gesprongen met een hele last minute stop op de tweede waarbij ik dus een mooie salto heb gemaakt richting grond.

Zo'n dingen helpen natuurlijk niet dus vanaf nu goed nadenken en niet te veel vragen in training! Wel een keertje een iets moeilijkere oefening gedaan (cavalletti opgebouwd tot onderstaande opstelling). Het ging niet vanzelf maar ze deed haar best en na wat nadenken en een keertje in de fout te gaan had ze de passen beet en gingen we vlot over de sprongen. Omdat dit erg laag stond kunnen fouten geen kwaad en ik ben zeker dat dit haar vertrouwen heeft geholpen.

Begin van december zijn we een eindje verder gereden (1u15min om precies te zijn) voor de eerste keer privé springles. "Zot zijn doet geen zeer" zeggen ze dan, maar waarom zo ver? Wel om les te kunnen nemen bij eventingtrainer Brecht Vandendriessche. Hijzelf heeft ook een erg leuke blog, maar daarvoor ga ik natuurlijk niet (de blog kan je hier vinden).

We kennen hem via Nico en zijn deze zomer mee gaan supporteren op de wedstrijd in Genk, waar je ook wat van kan terug vinden op mijn blog. En omdat het mijn doel is om eventing te kunnen starten heb ik dus ook een eventing trainer nodig. Nu voor we zover zijn had ik vooral nood aan springles.

 

Op één les kan je niet alles leren, maar een aantal goed tips gekregen en eveneens de boodschap niet teveel te vragen en vooral te werken aan correctheid en 'stijl'. Simpel, niet te hoog parcour opzetten en dit rustig rond rijden, niet teveel naar voor duiken als ze springt maar begeleiden en zo min mogelijk storen. Zie filmpje hieronder.

Daarnaast nog wat dressuurtips gekregen. Het is inderdaad zo dat we vooral moeten werken aan het aangalopperen en reactie op benen. Nog wat geoefend op het losmaken van de kaak om zo een ontspannender paard te kunnen krijgen. Dressuur daar werken we verder hard aan met wekelijkse lessen en regelmatig zelfstandig consequent te trainen. Dit in combinatie met dressuur over balkjes op de grond zorgen voor een verdere basis voor het springen. Binnenkort dus nog eens terug naar Brecht om de vooruitgang te tonen en opnieuw veel bij te leren.

Natuurlijk in december niet stil gezeten en in een versierde piste de gekregen tips regelmatig bewust toegepast, inclusief parcourtjes zetten en deze zo proper mogelijk te proberen stijlrijden. Het gaat wel goed momenteel, al durft ze nog steeds af en toe te stoppen als de passen niet uit komen. En als er ergens iets eng te zien is kan ze 'blokkeren' en dan is vooruit gaan al een probleem, laat staan springen. Dan moet ik streng zijn, onze puber/merrie mag hier geen gewoonte van maken!

Deze zondag is het jumping bij ons op stal, daar dus een keertje opnieuw testen of er al verbetering is. Hopelijk is ze niet teveel bezig met alle spoken rondom en raak ik opnieuw vertrokken!

Ondertussen mag Clatrice af en toe van de zonnebank genieten!